Rozmowa o pracę w 9. dzień nowenny

Szczegóły

26.03.2011

----- Original Message -----
From: justyna
To: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.
Sent: Saturday, March 26, 2011 10:36 AM
Subject: Łaska przez pośrednictwo św. Josemarii


Szczęść Boże!

Mam 23 lata, pracy szukałam przez pół roku od obronienia pracy licencjackiej. Niechcieli mnie przyjąć w biurach, w sklepach czy na kasie w markecie ponieważ po studiach dziennych, nie miałam doświadczenia. Któregoś dnia pomyślałam o modlitwie o pracę i wpisałam w wyszukiwarke takie właśnie hasło. Wyświetliła się nowenna do św. Josemarii. W trzeci dzień odmawiania, zadzwonił telefon i zostałam zaproszona na rozmowę, na stanowisko asystentki kierownika. Rozmowa odbyła się w dziewiąty dzień nowenny a dwa dni później oddzwoniono, że chcą mnie zatrudnić.Oczywiście się zgodziłam.

Wiara czyni cuda!

Z Panem Bogiem.
.

Limit wieku

Szczegóły

20.04.2018

Idziemy, 25-III-2018  Posłuchaj św. Jana Pawłą II„  

Archiwum: Westerplatte od 1 do 450      

W niektórych miastach-państwach starożytnej Grecji władza była sprawowana przez radę starców, wybieranych dożywotnio spośród obywateli powyżej 60. roku życia. Nazywano ich gerontami. Od tego pochodzi słowo „gerontokracja”, które, w dość szerokim ujęciu, oznacza realną władzę lub mocny wpływ starszych ludzi.

Nie ma wątpliwości, że wiek i doświadczenie są czymś cennym: pozwalają na ciągłość i uniknięcie młodzieńczych błędów. Jest też oczywiste, że niesie to ze sobą niebezpieczeństwo stagnacji. Jednak największym problem polega na tym, że gerontokracja tworzy brak zaufania do młodszych, co skutkuje ich wycofaniem i obojętnością wobec spraw wspólnoty. Tym samym starzenie się struktur wciąż postępuje. Jeżeli do tego dochodzi ogólnie starzejące się społeczeństwo, co wynika z niskiego przyrostu naturalnego i wydłużania się życia, przyszłość jawi się nieciekawie.

Są przestrzenie, gdzie takiego niebezpieczeństwa nie ma, bo wymagana jest siła fizyczna. W sporcie wymiana kadr następuje automatycznie - co nie oznacza, że dla odchodzących jest bezbolesna. Zwykłą koleją rzeczy jest to, że „emerytowani” sportowcy stają się działaczami, co owocuje tym, że w wielu związkach sportowych pojawiają się kolosalne problemy wynikające z obecności i wpływów zasłużonych dla sportu byłych mistrzów.

Środowiska naukowe bronią się przed zestarzeniem kadr, wprowadzając limit wiekowy i pilnując procesu promowania nowych doktorów, co stwarza oddolną presję na zwalnianie miejsc. W praktyce bywa różnie: czasami starsze pokolenia okopują się w szańcach nie do zdobycia. Z drugiej strony postęp nauk, wynikający też z wymiany między środowiskami, zapewnia nieco świeżości.

W świecie biznesu firmy rodzinne z biegiem lat stają przed dylematem: albo przekształcenie w spółkę, albo regres i bankructwo w następnym pokoleniu. W polityce wystarczy popatrzeć na procesy przemiany autorytarnych rządów Ameryki Centralnej lub Afryki... na klikę starych wyjadaczy.

W instytucjach religijnych, chrześcijańskich lub nie, szacunek do starszych wynika z czwartego przykazania. Papież Franciszek często powtarza, że „trzeba słuchać dziadków”... ale czy to oznacza, że należy im się taki posłuch, jak wobec władzy?

Jest rzeczą oczywistą, że młodzi ludzie na pewnym etapie uniezależniają się od rodziców, a ci muszą przyjąć ten fakt i cieszyć się samodzielnością dzieci. Do mądrości należy też umiejętność odchodzenia w cień. Jak śpiewa zespól Perfect: „Trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść - niepokonanym...”

 

Archiwum: Westerplatte od 1-450 na PDF

Posłuchaj pełną homilię św. Jana Pawła I na Westerplatte 1987

 

Zostałem zatrudniony

Szczegóły

15.09.2009

----- Original Message -----

Kiedy rozpoczynałem nowennę o pracę do Św. Josemarii Escrivy byłem bez pracy. A był to 17 czerwca 2009r. Kiedy kończyłem 25 czerwca to następnego dnia była Msza Św. w poznańskiej Katedrze pod przewodnictwem abp Gądeckiego w rocznicę ziemskiej śmierci Świętego.

9 lipca a więc dwa tygodnie po zakończeniu nowenny otrzymałem propozycję pracy. Propozycja padła po dwóch miesiącach od zwolnienia mnie z pracy... w firmy gdzie kiedyś pracowałem. Kilka dni później zostałem zatrudniony...

Grzegorz z Wielkopolski

.

Nowe Życie

Szczegóły

20.04.2018

Idziemy, 1-IV-2018  Posłuchaj św. Jana Pawłą II„  

Archiwum: Westerplatte od 1 do 450      

W świecie istnieje nie tylko konieczność, ale i przypadek. Nie można, jak chciał Laplace i jak próbował teoretycznie uzasadnić Hegel, wszystkiego w świecie wyprowadzić z wewnętrznej konieczności. „Jako chrześcijanie poszlibyśmy o krok dalej i powiedzielibyśmy: w świecie istnieje wolność” (Ratzinger). A za nią przestrzeń dla miłości: pełnia życia to czuć się kochanym, czyli chcianym, obdarowanym. Z tego przekonania wynika zdolność do kochania Boga i bliźniego.

Ale powróćmy do początków. Dwie rzeczywistości nie musiałyby istnieć: mogły zaistnieć, ale nie musiały. Jedną z nich jest życie. W warunkach istniejących praw fizycznych życie mogło powstać, ale nie musiało. Wielu naukowców (np. Jacques L. Monod) dodaje, że było rzeczą wysoce nieprawdopodobną, aby powstało życie. Matematyczne podobieństwo jego powstania było prawie równe zeru. To nader nieprawdopodobne zdarzenie miało miejsce tylko raz, na naszej ziemi.

Człowiek jest drugą rzeczywistością, która mogła, ale nie musiała zaistnieć. Wygraliśmy więc szczęśliwy los na loterii. Wiara przez stulecia nazywała to „przygodnością” człowieka - co prowadzi do modlitwy: „Nie musiałem zaistnieć, ale istnieję, bo Ty, Boże, tego chciałeś”. Dla ateistów miejsce Bożej woli zajmuje przypadek, który doprowadził do naszego powstania. Gdybyśmy byli wynikiem „błędnego przypadku”, to należy wątpić, czy można twierdzić, że życie jest wygraną.

„Czy naprawdę rodzicom trzeba być wdzięcznym za życie?” - pyta nihilista. Jeśli na morze nicości rzucił nas tylko ślepy przypadek, to istnieje wiele powodów, aby uznać życie raczej za nieszczęście. Tylko wówczas, gdy wiemy, że istnieje ktoś, kto nie rzucił ślepego losu, gdy wiemy, że nie istniejemy z przypadku, lecz z wolności i z miłości, możemy dziękować za tę wolność i mieć wdzięczną świadomość tego, że bycie człowiekiem jest darem.

Do tego dochodzi radość nowego życia darowanego w Chrystusie: „Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie: weselcie się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo! (...) Niech ta świeca płonie, gdy wzejdzie słońce nie znające zachodu: Jezus Chrystus, Twój Syn Zmartwychwstały, który oświeca ludzkość swoim światłem i z Tobą żyje i króluje na wieki wieków”.

 Archiwum: Westerplatte od 1-450 na PDF

Posłuchaj pełną homilię św. Jana Pawła I na Westerplatte 1987