Rozmowa o pracę w 9. dzień nowenny

Szczegóły

26.03.2011

----- Original Message -----
From: justyna
To: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.
Sent: Saturday, March 26, 2011 10:36 AM
Subject: Łaska przez pośrednictwo św. Josemarii


Szczęść Boże!

Mam 23 lata, pracy szukałam przez pół roku od obronienia pracy licencjackiej. Niechcieli mnie przyjąć w biurach, w sklepach czy na kasie w markecie ponieważ po studiach dziennych, nie miałam doświadczenia. Któregoś dnia pomyślałam o modlitwie o pracę i wpisałam w wyszukiwarke takie właśnie hasło. Wyświetliła się nowenna do św. Josemarii. W trzeci dzień odmawiania, zadzwonił telefon i zostałam zaproszona na rozmowę, na stanowisko asystentki kierownika. Rozmowa odbyła się w dziewiąty dzień nowenny a dwa dni później oddzwoniono, że chcą mnie zatrudnić.Oczywiście się zgodziłam.

Wiara czyni cuda!

Z Panem Bogiem.
.

Uruchomiać procesy poprawy

Szczegóły

27.09.2018

Idziemy, 23-IX- 2018  Posłuchaj św. Jana Pawłą II„  

Archiwum: Westerplatte od 1-500 na PDF

Dwie osoby wykonujące to samo polecenie mogą robić bardzo różne rzeczy: jedna może próbować nie wypaść źle w oczach tego, kto wydal polecenie, podczas gdy druga ma intencję służenia. Ta ostatnia kształtuje w sobie cnotę, pierwsza nie, ponieważ „dobro”, za którym podąża, polega na tym, żeby unikać kłopotów z przełożonym. Chociaż takie działanie jest lepsze od odmowy wykonania polecenia.

Ograniczanie się do przestrzegania pewnych reguł bardzo często przemienia się z czasem w nieznośny ciężar. Natomiast szczere i głębokie zaangażowanie w poszukiwaniu dobra raduje i wyzwala. Ostatecznie formuje i kształtuje naszą osobowość nie wykonywanie czegoś, lecz chcenie czegoś. Nie wystarczy coś robić; trzeba wewnętrznie chcieć to robić. Zwykłe spełnianie obowiązków wynikające z postawy: „robię, bo muszę" - nie wspiera ani wolności, ani miłości, ani radości.

Proces osiągania afcktywnego zaangażowania w dobru jest powolny. Gdyby cnota polegała wyłącznie na zdolności przezwyciężania uczuciowego oporu wobec czynienia dobra, moglibyśmy ją zdobyć w relatywnie krótkim czasie. Cnota nie jest uformowana, dopóki dobro nie ma pozytywnego odzwierciedlenia w uczuciach. Trzeba więc cierpliwości w walce. Osiąganie szlachetnych celów może wymagać długiego czasu, być może lat. Jeżeli, na przykład, przeżywamy reakcje gniewu, rozpoczniemy od wysiłku stłumienia jego zewnętrznych przejawów. Na początku będzie nam się wydawało, że niczego nie osiągamy, bo nadal czujemy oburzenie wewnętrznie.

Jeżeli wytrwamy, to po pewnym czasie opanowane reakcje staną się dla nas czymś zwyczajnym. Jednak to nie wystarczy, bo naszym celem nie jest hamowanie zewnętrznych przejawów gniewu, tylko kształtowanie wewnętrznej przestrzeni, dzięki której pogodniejszy, łagodniejszy styl będzie czymś właściwym dla naszego sposobu bycia. W życiu wewnętrznym warto rozpoczynać hojne i realistyczne procesy. Papież Franciszek, tłumacząc zasadę, że „czas jest ważniejszy niż przestrzeń”, podkreśla, że „przyznanie prymatu czasowi oznacza zajęcie się bardziej rozpoczęciem procesów, niż posiadaniem przestrzeni”. „Zasada ta pozwala pracować na dłuższą metę, bez obsesji na punkcie natychmiastowych rezultatów. Pomaga w cierpliwym znoszeniu trudnych i niesprzyjających sytuacji albo zmian w planach, jakie narzuca dynamizm rzeczywistości. Stanowi zachętę do podejmowania napięcia między pełnią a ograniczeniami” (por. Evangelii gaudium, nr 222-225).

Posłuchaj pełną homilię św. Jana Pawła I na Westerplatte 1987

 

Zostałem zatrudniony

Szczegóły

15.09.2009

----- Original Message -----

Kiedy rozpoczynałem nowennę o pracę do Św. Josemarii Escrivy byłem bez pracy. A był to 17 czerwca 2009r. Kiedy kończyłem 25 czerwca to następnego dnia była Msza Św. w poznańskiej Katedrze pod przewodnictwem abp Gądeckiego w rocznicę ziemskiej śmierci Świętego.

9 lipca a więc dwa tygodnie po zakończeniu nowenny otrzymałem propozycję pracy. Propozycja padła po dwóch miesiącach od zwolnienia mnie z pracy... w firmy gdzie kiedyś pracowałem. Kilka dni później zostałem zatrudniony...

Grzegorz z Wielkopolski

.

Jonasz

Szczegóły

27.09.2018

Idziemy, 30-IX- 2018  Posłuchaj św. Jana Pawłą II„  

Archiwum: Westerplatte od 1-500 na PDF

Księga Jonasza jest bardzo krótka. Jeszcze bardziej zwięzłe jest nauczanie samego Jonasza: „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona” (Jon 3,4). W rzeczywistości przekaz księgi nie tkwi w nauczaniu Jonasza, lecz w jego przeżyciach i dialogu z Bogiem. Tak samo jak w podobnych księgach, Księdze Rut czy Hioba, podłoże historyczne nie jest istotne dla tej księgi, lecz nauka, jaka wynika z opisanych wydarzeń.

Bóg kazał Jonaszowi się udać do Niniwy. Miał nawoływać ludzi, by zaniechali swych niegodziwości. Jonasz wsiadł jednak na statek udający się w przeciwnym kierunku. Rozpętała się burza i Jonasz wiedział, że stało się tak, bo uciekał przed Bogiem. Załoga wyrzuciła go za burtę i wtedy sztorm ucichł. Jonasz nie utonął, lecz został połknięty przez ogromną rybę, która wypluła go na brzeg. Bóg dał Jonaszowi drugą szansę. Tym razem prorok pojechał do Niniwy i ostrzegł ludzi o sądzie Bożym. Wszyscy, począwszy od króla, zaczęli pościć i modlić się do Boga, i miasto zostało oszczędzone. Lecz Jonasz był oburzony, że Bóg przebaczył wrogom Izraela, i Bóg musiał udzielić mu lekcji pokory.

Racjonalistyczna mentalność pastwiła się często nad tą księgą, wytykając możliwe błędy. Papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Gaudełe et exsultate sięga do postaci Jonasza, pokazując jej aktualność. „Podobnie jak w przypadku proroka Jonasza, tak i w nas zawsze jest ukryta pokusa ucieczki w miejsce bezpieczne, które może mieć wiele imion: indywidualizm, spirytualizm, zamknięcie w małych światach, uzależnienia, urządzenie się, powtarzanie utrwalonych schematów, dogmatyzm, nostalgia, pesymizm, uciekanie się do zasad” (nr 134).

Całe życie jest pielgrzymką, podczas której trzeba czuwać, aby nie popaść w odrętwienie. Na każdym etapie grozi stagnacja i pogodzenie się z bylejakoscią. Jednak, jak naucza Księga Jonasza, Bóg poprzez najróżniejsze wydarzenia, czasami tak egzotyczne, jak te w niej opisane, daje nam szansę na przemianę i nawrócenie. Słuchajmy, co dalej na ten temat pisze w tejże adhortacji Franciszek:

„Czasami trudno nam wyjść ze znanego już dobrze obszaru, który znajduje się na wyciągnięcie ręki. Jednak trudności te mogą przypominać burzę, wieloryba lub robaka, który wysuszył krzew rycynusowy Jonasza, albo wiatr i słońce, które sprawiały, że rozbolała go głowa. I tak jak w jego przypadku, mogą sprawić, że powrócimy do tego Boga, który jest czułością i który chce nas doprowadzić do stałego i odnawiającego nas pielgrzymowania”.

Posłuchaj pełną homilię św. Jana Pawła I na Westerplatte 1987